Nadat ik de diagnose PCOS te horen had gekregen, ging ik thuis al snel op zoek naar meer informatie op internet. Die zoektocht eindigde in tranen; ik vond op internet alleen maar extreme informatie. Ernstig overgewicht, extreme overbeharing, blijvende onzuivere huid, géén menstruaties, zeer moeilijk om zwanger te worden, veel ziekenhuisbezoeken, clomid-kuren om je lichaam tot een eisprong te forceren, heftige stemmingswisselingen, vergrote kans op baarmoederhalskanker en diabetes en bovenal: levenslang. PCOS heb je gewoon, daar kan je niets aan doen. Sterker nog, gedurende je leven worden je klachten alleen maar erger naar mate je ouder wordt. Dat laatste gaf mij het idee, dat de symptomen die ik toen al had alleen maar zouden toenemen. Ik las niets over oplossingen, mogelijkheden, verbeteringen of kansen. Ik had echt het gevoel dat mijn leven nooit meer ‘normaal’ zou zijn.

Uit onwetendheid en vanuit goed vertrouwen in mijn huisarts ben ik gestart met de pil. Dit heb ik vijf maanden lang gebruikt. Het was een leerzaam proces, waar ik vrij onbewust doorheen ging. Ik voelde mij langere periodes erg down en kwam in gewicht aan. Toch linkte ik dit niet als vanzelf met de pil en meer aan mijn PCOS. Ik kreeg heftigere stemmingswisselingen en ik had vooral helemaal nergens meer zin in. Er was mij vertelt dat de pil zou kunnen helpen tegen mijn onzuivere huid en lichte overbeharing, maar ook hier merkte ik niets van – integendeel.
Ik weet nog dat mijn zus mij een maand of twee niet gezien had en schrok hoe ik eruit zag – ik was ontzettend opgezwollen en hield veel vocht vast. Topzwaar was ik 92 kilo toen ik begon te twijfelen.. Is die pil wel de goede keuze? Moest ik die veilige weg gaan loslaten?

Ik stopte uiteindelijk toch en al snel merkte ik verschil. Allereerst mentaal; ik voelde dat ik weer meer zin kreeg, meer energie en minder negatieve gedachtes. De conclusie was duidelijk, de pil werkte niet voor mij. Dit had wel als gevolg dat ik weer geconfronteerd werd met het uitblijven van mijn menstruaties. Des te meer, en vandaag de dag weet ik dat de pil mijn hormonen toen nog meer uit balans heeft gehaald. Ik zat vol vragen, maar vond geen antwoorden op internet en kreeg alleen medicinale opties van de huisarts. Ik had niemand in mijn omgeving ooit gehoord over PCOS, dus ook daar werd ik niet veel wijzer van. Ik kreeg in die periode (2009) steeds meer de overtuiging dat ik geen positieve invloed had op mijn klachten – acceptatie was de enige keuze.

Ik ondernam daarom ook weinig actie en schommelde in de tijd die volgde een beetje onwetend heen en weer. Tot ik in de zomer van 2010 een artikel las dat mijn ogen opende..

Hier vertel ik volgende keer meer over.

Hoe heb jij de pil ervaren? Of, gebruik je andere vormen van anticonceptie? Zo ja, welke?
Wat was jouw ervaring van de periode nadat je hoorde dat je PCOS had?

Ik hoor het graag van je! Dit kan ook via een privé bericht natuurlijk.