Welkom! In deze blog lees je hoe mijn zoektocht zich heeft gevormd vanaf het moment dat ik klachten kreeg. Heb je vragen? Laat gerust een bericht achter. Dit kan onderaan deze pagina of privé via contact.
Uit onwetendheid en vanuit goed vertrouwen in mijn huisarts ben ik gestart met de pil. Die heb ik vijf maanden lang gebruikt. Het was een leerzaam proces, waar ik vrij onbewust doorheen ging. Ik voelde mij langere periodes erg down en nam in gewicht toe. Toch linkte ik dit niet als vanzelf aan de pil en meer aan mijn PCOS. Ik kreeg heftigere stemmingswisselingen en ik had vooral helemaal nergens meer zin in. Er was mij vertelt dat de pil zou kunnen helpen tegen mijn onzuivere huid en lichte overbeharing, maar ook hier merkte ik niets van – integendeel.
Ik weet nog dat mijn zus mij een maand of twee niet gezien had en schrok hoe ik eruit zag – ik was ontzettend opgezwollen en hield veel vocht vast. Topzwaar was ik 92 kilo toen ik begon te twijfelen.. Is die pil wel de goede keuze? Moest ik die veilige weg gaan loslaten?
Ik stopte uiteindelijk toch en al snel merkte ik verschil. Allereerst mentaal; ik voelde dat ik weer meer zin kreeg, meer energie en minder negatieve gedachtes. De conclusie was duidelijk, de pil werkte niet voor mij. Dit had wel als gevolg dat ik weer geconfronteerd werd met het uitblijven van mijn menstruaties. Des te meer, en vandaag de dag weet ik dat de pil mijn hormonen toen nog meer uit balans heeft gehaald. Ik zat vol vragen, maar vond geen antwoorden op internet en kreeg alleen medicinale opties van de huisarts. Ik had niemand in mijn omgeving ooit gehoord over PCOS, dus ook daar werd ik niet veel wijzer van. Ik kreeg in die periode (2009) steeds meer de overtuiging dat ik geen positieve invloed had op mijn klachten – acceptatie was de enige keuze.
Ik ondernam daarom ook weinig actie en schommelde in de tijd die volgde een beetje onwetend heen en weer. Tot ik in de zomer van 2010 een artikel las dat mijn ogen opende..
Hier vertel ik volgende keer meer over.
Hoe heb jij de pil ervaren? Of, gebruik je andere vormen van anticonceptie? Zo ja, welke?
Wat was jouw ervaring van de periode nadat je hoorde dat je PCOS had?
Ik hoor het graag van je! Dit kan ook via een privé bericht natuurlijk.
Zo gezegd, zo gedaan. Ik twijfelde geen moment en begon de medicijnen te gebruiken. Tien dagen volgens mij. Zonder kuur had ik al genoeg last van hormonen, maar mét die kuur was het hek van de dam. Er gebeurde van alles! Met uiteindelijke resultaat; een flinke bloeding. Mooi! Ik was oprecht blij met deze ontwikkeling en wederom volledig gerustgesteld. Mijn lichaam had het zetje gekregen, er was een goede bloeding geweest en nu mocht ik het zelf gaan doen.
Ik was natuurlijk ontzettend niet-wetend en vertrouwde op de informatie en uitleg van mijn huisarts, die vast met de beste intenties trachtte mij te helpen. In de periode die volgde heb ik nóg een hormoonkuur gehad – dat opstarten had bij mijn lichaam toch wat extra aandacht nodig… Waarna er nog steeds weinig blijvend resultaat geboekt werd. Ook hierbij dacht ik; wellicht moet ik gewoon af en toe zo’n kuur nemen, daardoor word ik wel gewoon ongesteld. Dan maar met wat extra hulp!
Toch verwees de huisarts mij door naar de gynaecoloog toen ik bijna achttien werd. Ik kreeg daar echo-onderzoek en er werd geluisterd naar mijn klachten. Ik herinner mij dit bezoek als kort en vluchtig – met als nieuwe informatie: ‘PCOS: Cystes op mijn eierstokken door een overschot aan testosteron’. Mij werd geadviseerd de anticonceptiepil te gaan gebruiken en terug te komen voor wat extra ondersteuning zodra ik een kinderwens zou krijgen.
Ik wist natuurlijk helemaal niets van PCOS af en een beetje verslagen ging ik, met een folder in mijn hand, bij de apotheek van het ziekenhuis anticonceptiepillen halen. De Yasmin pil. Het advies van de artsen volgen, dat leek mij het beste. Gewoon aan de pil, en verder met mijn leven.
Toen ik thuis kwam voelde ik mij een beetje vreemd. Ik had nieuwe informatie, ik realiseerde me dat ik ‘een aandoening’ had, maar er werd eigenlijk best luchtig over gedaan en er was mij niet veel uitleg gegeven.. Ook ging ik ineens aan de pil, maar dat vond ik juist wel prettig: daar moest ik toch ooit aan beginnen, alle meiden gaan aan de pil. Kwam dit dan eigenlijk gewoon mooi uit? Loste de ‘onoverkomelijke’ pil mijn aandoening dan gewoon op?
Dit was de start van een ‘ander leven’ met PCOS, waar ik later meer over zal schrijven.
Voor nu ben ik nieuwsgierig naar jou! Wanneer wist jij dat je PCOS had? Hoe heb je dat ervaren? Verliep het soortgelijk of heel anders? Ik zou het leuk vinden van je te horen in de comments of via het contactformulier. Tot later!
Deel dit artikel:
